Psychiater Elisabeth Kübler-Ross onderscheidde vijf fasen van rouwverwerking, de manier waarop iemand na een traumatische ervaring omgaat met woede en verdriet en daarna tot rust probeert te komen. Iedereen doorloopt deze fasen (ontkenning, woede, onderhandelen, verdriet, aanvaarding) op een eigen wijze. Sommigen blijven lange tijd boos of depressief, anderen komen snel weer overeind en nemen zelfs het initiatief om lotgenoten te helpen.
Wat gebeurt er als een grote gemeenschap is getroffen? Dragen de interacties tussen de getroffenen bij aan het verwerkingsproces? Ontstaat uit lotsverbondenheid ook saamhorigheid? En hoe lang blijft die in stand? Zien buitenstaanders dat anders dan de direct betrokkenen zelf?
Niet iedereen kan of wil deze ervaringen meteen onder woorden brengen. Daarom blijven er, ook tien of twintig jaar later, nog nieuwe verhalen bij komen.
Komt daaruit ook een katharsis?
Titia Bouwmeester en P22 onderzoeken de verhalen van veerkracht en verdrietverwerking.
P22 deed eerder o.a. onderzoek naar de wederopbouw van Roombeek.
