Instant Loneliness is het slotdeel van een muzikaal drieluik over verwoestende, door mensen opgetuigde ‘geluksindustrieën’, door Cello Octet Amsterdam en muziektheatergezelschap Via Berlin. Deel een en twee waren Instant Happiness en Instant Love.
Instant Loneliness is een experimenteel locatie- en muziekproject over eenzaamheid, met nieuwe composities van Kate Moore. In drie delen doorlopen de toeschouwers een parcours dat hen via een solistische route door de stad naar het theater brengt. P22 maakt in elke stad het eerste deel, de audiotours van de startlocaties naar het theater.
De première is in november 2020 in Den Haag. Daarna volgen Breda, Utrecht, Nijmegen, Haarlem, Amsterdam en Rotterdam.
Edward Hopper, Nighthawks, 1942 (The Art Institute of Chicago, Fifty-third Annual Exhibition of American Paintings and Sculpture. Chicago: 1942)
In The Lonely City citeert Olivia Laing Joyce Carol Oates, die het schilderij Nighthawks (nachtbrakers) van Edward Hopper beschreef als ‘our most poignant, ceaselessly replicated romantic image of American loneliness’. Hopper zelf zei dat het wellicht onbewust zo was geworden: ‘I didn’t see it as particularly lonely. I simplified the scene a great deal and made the restaurant bigger. Unconsciously, probably, I was painting the loneliness of a large city’.